معرفی مشاهیر طب سنّتی اسلام و ایران: عمادالدین محمود بن مسعود شیرازی

طب اسلامی در سیر تکاملی خود توسط پزشکان مختلف دچار تغییرات و تحولات فراوان گردیده است. تاریخ طب در ایران نیز پس از اسلام همراه طب اسلامی به روند خود ادامه داد و پزشکان نام­آوری را به جهان هستی معرفی نمود. یکی از این بزرگان «حکیم عمادالدین محمود بن مسعود شیرازی» از مشهورترین طبیبان بزرگ و برجسته­ی ایران در دوره­ی صفویه و پزشک دربار شاه طهماسب است. مقاله ی حاضر پس از مقدمه­ای کوتاه در تاریخ پزشکی تا دوران نویسنده، به معرفی و بررسی شخصیت علمی عمادالدین محمود شیرازی می پردازد و با تقسیم آثار وی به داروسازی و پزشکی، آثار او را معرفی می نماید. آثار به جا مانده از عمادالدین محمود شیرازی در زمینه­ی پزشکی و داروسازی نشان دهنده ی تلاش های ارزنده ی وی در تشخیص درمان بیماری هایی چون آتشک، افیونیه، پادزهر، بیخ چینی و... است. البته بخش عمده­ی آثار این دانشمند به داروشناسی اختصاص دارد. مهم­ترین اثر ­عمادالدین در پزشکی، شرح بیماری «آتشک» است که در همان ایام به ایران راه یافته بود. از آثار ارزشمند او در حوزه­ی داروشناسی، نگارش نخستین رساله­ی فارسی است که به طور کامل به سنگ بزوار (پادزهر) اختصاص دارد.